Azal dezadan zergatik den erretratu hau itxaropenaren erretratua. Artistak esan zuen (aurrerantzean) 20 minutu besterik ez zituela egiteko, tabernatik jaitsi behar zuelako. Bere margolan hau erabil dezakedala esan du, baina ez duela identifikatu nahi bere webgunerako esteka eskaini dudan arren. Hau eskizofreniaren estigma dela eta. 1969tik 1979ra bitarteko urteak "erro-asiloetatik" igaro zituela kontatu du. Bere istorioa lortzen saiatzen ari naiz irakur dezazun, baina bere 10 urte eskizofrenia paranoikoa egoera estalinista batean bizitzea bezala deskribatzen du eta Klorpromazina/Largactil, Estelazina edo Haloperidol behartuta dagoen edonork jakingo duela ziur nago zer esan nahi duen. Erretratu hau itxaropenaren erretratua izatearen arrazoia hauxe da: artista eskizofrenia jasaten dutenen proportzio esanguratsuan erortzen dela, sendagairik behar ez duten punturaino edo bizitza zoriontsu bat aurkitzen duten punturaino (ikus Pronostikoa atala). Horren berme egin dezaket eta artista, ditudan hamarkadetan zehar
Itxaropenaren erretratua
1995 Clive Travis-en olio-pintura ESKIZOFRENIKO PARANOIDE OHI batek egina
ondo egon da eta badirudi zigorrik gabe edateko gai dela (nahiz eta ez nagoen ziur zein den bere gibela pentsatzen du!). ESKIZOFRENIKO PARANOIDE OHIAK berak hartu zuen gune honetako beste leku batean erretzen ninduen ordenagailuko argazkia nahiko ona izan arren. Badakit istorio honek asko esan nahi izango duela zuetako askorentzat eta zu, senitarteko edo lagun bat oraintxe bertan itxuraz amaigabeko minarekin borrokatzen ari bazara, itxaropena dago. Guztiz sendatuko zara edo, behintzat, zure bizitzak nik bezala bizitzea merezi duen droga bat aurki dezakezu. Clive